Αναγέννηση του Πειραιά

Όπως και να έχει αυτή η γη δεν ξεχάστηκε τελείως. Υπήρχαν τουλάχιστον αποτυχημένες προσπάθειες για τη δημιουργία μιας νέας πόλης με ξένο πληθυσμό: το 1792 από την εγκατάσταση των υδραίων και μετά την καταστροφή του ανεξάρτητου τομέα από την εγκατάσταση των Ψαριανών το 1825.

Γι αυτό, θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι το 1829 όπου η περιοχή κατοικήθηκε ξανά. Αλλά η ανάπτυξη ήταν αργή: Μεταξύ των προυχόντων ήταν και ο διάσημος Γιαννάκος Τσελεπής που έδωσε το όνομά του στην Ακτή Τσελέπη.

Ο Πειραιάς ήταν μια μικρή πόλη με λίγα σπίτια.

Υπήρχαν μόνο κάποια σπίτια ψαράδων με λίγα κτίρια αγροτών στη γύρο περιοχή, και το μοναστήρι του αγίου Σπυρίδωνα καταστραμμένο.

Την ώρα που ο αριθμός των κατοίκων από διάφορα μέρη της Ελλάδας σιγά σιγά αναπτύσσονταν από το 1830 έως το 1834, ο Κλεάνθης και ο Σόουμπερτ δημιούργησαν το σχέδιο της πόλης, το οποίο εγκρίθηκε από τον αρχιτέκτονα Κλένζ και Ρετζεντ. Δυστυχώς αυτό το πολύ καλό σχέδιο δεν ολοκληρώθηκε τελείως γιατί ήταν πολύ επαναστατικό για την εποχή του.

Αλλά πρέπει να περιμένουμε ένα χρόνο όταν το 1835 δημιουργήθηκαν οι δήμοι. Εκείνη τη στιγμή ο Πειραιάς είχε 300 κατοίκους. Στο τέλος αυτού του χρόνου ο πρώτος δήμαρχος ορκίστηκε στην παλαιά κατάστραμένη εκκλησία του αγίου Σπυρίδωνα.