Okres bizantyński

OKRES KOPODISTRIAKI

W okresie bizantyńskim Egina nie prowadziła żadnych interesów. Politycznie zależna była od Grecji oraz Kościoła stanowiacego autokefalie archidiecezji. Z Eginy pochodził również patryjarcha Kosmas VIII Attic, który panował okolo 10 miesięcy, (1146r. n.e)

Od 1191r. n.e, wyspa jest nazywana "wyspą piratów", z którymi wówczas mieszkańcy próbowali się pogodzić. Jednak brak bezpieczeństwa jaki panował w tamtym czasie w Eginie, był tak wielki, że władze Kościoła nie wyraziły na to zgody.

W okresie bizantyńskim, Egina miała być wydana Wenecji ale była wówczas połaczona z południowa Varonią z Karistou z Evia, toteż przekazana została przez króla Vonifatio w mieście Ravano Dallekartseri. Kiedy Fragans został pokonany przez Katalończyków, administracje Eginy przekazane zostały Katalonii której gubernatorem był Don Iakovo.

Egina została przekazana drugiemu synowi Vonifatio. Od tej pory, aż do 1451r. n.e była pod panowaniem Katalończyków. W 1452r. n.e. Alioto Kaopena, który wówczas rządził państwem, Egina była podporządkowana Wenecjanom w celu uniknięcia niebezpieczeństwa związanego z najazdem Turków. W tamtym okresie Egina prezentowała duży wzrost rolnictwa, toteż Wenecja podjęła się jej ochrony zawierając ugodę z Alioto Kaopena wzamian za dostarczanie zbiorów pszenicy do Wenecji. Ustalono również, że gdy ugoda ta utraci moc z jakiegokolwiek powodu, to Egina zostanie oddana w ręce Wenecjan.

Z momentem śmierci Alioto w 1451r. n.e, moc traktatu wygasła, a tym samym następca tronu - Antonellos Kaopenas utracił prawo do sprawowania władzy. Mimo protestu Antoniosa Atsoli - księcia Aten, Egina została oddana w posiadanie Wenecjan. Początkiem wielu wojen i sporów między Turcją a Wenecją był koniec XVI wieku.

Kemal Reis zdobył zamek, stolicę Paleahora oraz pojął 2.000 mieszkańców. 30 lat przynależenia Eginy do Wenecji było dla niej bardzo trudnym okresem. W październiku 1537 roku pirat Hiredin Varvarosas całkowicie zniszczył Egine. Zabił wszystkich mężczyzn i zabrał ze sobą do Sklavopazara 6000 kobiet. Kilka dni później baron BIANCARD przybył do Eginy w celu sporządzenia raportu jednak nie spotkał (jak powiedział) ani jednego mieszkańca... Ci którzy przeżyli ukryli się w górach lub opuścili wyspę. Później jednak uciekinierzy powoli wrócili na wyspę i znów powróciło życie na Eginie.

We wrześniu 1687r. zajęli weneckie wyspy Morozinis i traktat Karlovits pozostał w posiadaniu Venetiki. W 1715 roku, po upadku Koryntii, Aegina zawarła pokój z Turkami - traktat z Passarovits (1718r.).

W rewolucji Orlof, kiedy Rosjanie porzucili Peloponez (1770r.), wyspy, z wyjątkiem Syryjczyków, zostały podporządkowane rosyjskiej flocie. Choć posiadanie Eginy przez Rosjan trwało tylko do 1772 roku i kiedy w 1774 roku został podpisany traktat Kainartzi, wyspą została przywrócona suwerenność Sultan. Gdy rozpoczęła się kolejna rosyjsko-turecka wojna (1787 - 1792) i Grecja wymusiła na Lambros Katsoni nową rewolucjię, większość mieszkańców wysp wykazało nieufność wobec Megalis Ekaterini - Voithos z Katsoni stał się wówczas Androutsos, ojciec Odyseusza, który wraz ze swoim zespołem udał się na bitwę morską aby pomóc rewolucji w większym stopniu - w 1792 roku. Wielką działalnośc wykazała również Egina w rewolucji 1821 roku.

We wrześniu 1826r. sidzibą Greckiej Administracji była Egina i w styczniu 1828r. powstał pierwszy Grecki rząd Kapodstrian. W ten sposób Egina ma historyczną szansę i staje się pierwszą stolica państwa Greckiego (1828-1829).