Nowe miasto

XIX w. okazał się drugim "złotym wiekiem" dla Pireusu. W ciągu kilkudziesięciu lat miejsce zapomniane przez Boga i ludzi zamieniło się w drugie pod względem wielkości miasto Grecji. W dużej mierze przyczyniło się do tego przeniesienie stolicy niedawno powstałego państwa greckiego do Aten. Do oddalonej zaledwie o kilka kilometrów stolicy zaczął bowiem napływać nieprzerwany stumień ludzi z innych regionów Grecji.

Nie był to jednak jedyny powód, wśród mnóstwa czynników które przyczyniły się do rozkwitu Pireusu można wymienić: ostateczne zatwierdzenie miasta głównym portem państwa (po Syrosie), budowa kolei i drogi do Aten (1869), powolny ale stały rozwój przemysłu na obszarze całego okręgu. Oddanie do użytku w roku 1893 Kanału Korynckiego wzmocniło strategiczną pozycję miasta i jego rolę dla greckiej marynarki. Koniec XIX w. był naprawdę złotym okresem dla miasta; prawdziwą szansą dla wszystkich, którzy chcieli zdobyć tutaj fortunę.

Tak niespodziewany i gwałtowny wzrost wiązał się oczywiscie z zapotrzebowaniem na nowe instytucje i budynki. Wybuchł prawdziwy boom budowlany, wybudowano: szkoły (Szkoły średnie, Liceum, Szkołę dla dziewcząt), kościoły, Giełdę, Ratusz ...

Przed końcem stulecia zbudowano wszystkie niezbędne instytucje edukacyjne, jak również duze kościoły, Stocznię, Targ Miejski (1861-63), odrestaurowano stary budynek rady miasta (znany jako ROLOI lub Wieża Zegarowa (1869-73)), teatr Miejski (1884- 95) budynek poczty (1899-1901) jak również kilka instytucji socjalnych (Szpital "Tzannion", Sierociniec dla chłopców "Zannion", Dom Opieki dla Starszych, sierociniec dla dziewcząt "Hadjikyriakon").

W tym samym czasie port, prawdziwe serce miasta, przeszedł częściową przebudowę (pogłębienie kanałów, construction of the Royal Landing, the Troumba Pier and the quay-ways up to the Customs House area, the commencement of construction work on the Outer Moles oraz budowa suchych doków) tak aby jako w pełni nowoczesny port mógł sprostać aktualnym wyzwaniom: 2,500 statków i 1 500 000 ton ładunków w ciagu roku (tuż przed końcem stulecia).

Nie tylko port i samo miasto przeżywało swój rozkwit, przemysł również powoli wkraczał na te tereny. Powstawały pierwsze fabryki, stocznie i młyny, rozpoczęto wydobycie srebra, rozwijał się przemysł tekstylny.

Pireus pożegnał się z XIX w. z populacją 51,020 mieszkańców. Pożegnał się jeszcze jako miasto oświetlane z pomocą lamp gazowych (od 1878), niemniej już w latach 1903-1904 oświetlenie zostało w pełni zelektryfikowane.