XX wiek

Okres od początku XX w. do wybuchu II wojny światowej był dla miasta wyjątkowo szczęśliwy. Wyjątek stanowiły lata 1912-1922 (Wojna na Bałkanach, I wojna światowa i tzw. Katastrofa Azji Mniejszej). Właśnie po tym okresie Pireaus przeżył prawdziwą eksplozję demograficzną, populacja praktycznie podwoiła się osiagając 251 659 w roku 1928 (133 482 w1920).

W dużej mierze za przyczyną uchodźców z Azji Mniejszej. Elementem pozytywnym był znaczny wzrost siły roboczej, negatywnym problemy socjalne związane z nieuniknionym w takiej sytuacji pojawieniem się dzielnic nędzy(Nikaia, Keratsini, Drapetsona, etc.).

Wzrastające znaczenie portu nie przekładało się niestety na szybkość prac przy jego rozbudowie. Najwiekszą z ówczesnych inwestycji było stworzenie 2 suchych doków w Zatoce Kremmidaru (prace rozpoczęto w 1898, ukończono w 1912).

Z drugiej strony, nowy system zarządzania portem był właściwie nieodzowny, dlatego też Komitet Portowy powołał nową autonomiczną instytucję, kontrolującą prace nad rozbudową i konserwacją (wcześniej zagadnienia te pozostawały w gestii władz miejsckich). Pod nowym kierownictwem wybudowano kolejny, północnozachodni, sektor portu.

Wroku 1930 powstał Zarząd Portu, który niniejszym uzyskał całkowitą samodzielność. Liczono, iż dzięki temu wzrosnie efektywnośc zarządzania portem, szczególnie wobec narastającego ruchu. Do czasu przystąpienia przez Grecję do II wojny św. port został znacznie ulepszony i rozbudowany.